ارزیابی کمّی و کیفی کاربری اراضی شهر مریوان

Authors

  • علی موحد استادیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تربیت معلم تهران
  • محمد حسین صمدی دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران
Abstract:

برنامه‎ریزی کاربری اراضی شهری، هسته‎ی اصلی برنامه‎ریزی شهری را تشکیل می‎دهد و می‎تواند برای انتظام فضایی مناسب و استفاده‎ی بهینه از فضای شهری و افزایش کارایی کاربری‎ها عمل کند. نحوه‎ی توزیع کاربری‎ها در گستره‎ی شهر مریوان و ارزیابی کمّی و کیفی کاربری‎ها از نظر همجواری و پیش‎بینی وضعِ مطلوب گستره‎ی فضایی ـ کالبدی شهر تا افق چشم‎انداز بیست‎ساله، هدف اصلی این پژوهش است که به‎صورت توصیفی ـ تحلیلی با ماهیّت کاربردی انجام گرفته است. نتایج حاصل از ارزیابی کیفی کاربری با استفاده از ماتریس سازگاری نشان می‌دهد کاربری‎های آموزش عالی، فضای سبز، جهانگردی، شبکه‎ی معابر، نظامی و انتظامی به‎ترتیب از کاملاٌ سازگار تا کاملاً ناسازگار است. در ماتریس مطلوبیّت، مکان‎گزینی و استقرار کاربری‎های مسکونی، آموزش عالی و ورزشی از نسبتاً مطلوب تا کاملاً نامطلوب را نشان می‎دهد که متناسب با نیازهای شهر نیست. همچنین در ماتریس ظرفیت، مقیاس عملکرد کاربری‎های آموزشی، فرهنگی، درمانی، شبکه‎ی معابر، حمل و نقل، انبارها و جهانگردی از نظر ظرفیت از نسبتاً نامناسب تا کاملاً نامناسب بوده و کاربری‎های دیگر در این مورد تعادل بهتری دارند. در ماتریس وابستگی، کاربری‎های مسکونی، آموزش عالی، ورزشی، اداری، صنایع و شبکه‎ی معابر از وابستگی کامل تا نسبتاً کامل بوده و برعکس کاربری‎های آموزشی، فضای سبز، تأسیسات و تجهیزات شهری، مذهبی، نظامی و انتظامی از عدم وابستگی کامل تا نسبتاً غیر وابسته با یکدیگر و دیگر کاربری‎ها ارزیابی شده‎اند که به‎مانند مکمّلِ زنجیره‌ی پیوسته‎ی نیازهای شهری، در یک رده هستند. به‎طورکلّی نتایج پژوهش نشان می‌دهد پراکنش فضایی نامناسب کاربری‎های شهری در سنجش با استاندارد‎های رایج کشور زیاد بوده و کاربری‎های ناسازگار عامل مهم در عدم انتظام‎بخشی کاربری‎های شهر مریوان شمرده می‎شود.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهری با تاکید بر پایداری کاربری مسکونی نمونه موردی: شهر دهگلان در استان کردستان

اصولاً برنامه­ریزی کاربری­اراضی، هسته­اصلی­ برنامه­ریزی شهری می باشد و ارزیابی و              سامان دهی­فضایی- مکانی کاربری­ها و عملکرد­های شهری، یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین محور­های توسعه پایدار شهری می باشد. به طور ویژه پایداری کاربری مسکونی به عنوان مهم ترین کاربری شهری، نقشی اساسی را در توسعه پایدار شهری ایفا می نماید. در این پژوهش با هدف ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهری و با تاکید ب...

full text

ارزیابی کمی و کیفی کاربری های شهر سعدآباد

زمین و چگونگی استفاده از آن همواره موضوع و بستر اصلی برنامه ریزی شهری بوده و در حقیقت سرنوشت نهایی طرح توسعه شهری وچگونگی مداخله و نظارت بر نحوه استفاده از زمین را مشخص می کنند و همواره یکی از مسایل اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در شهرنشینی معاصر را این مقوله تشکیل داده است. در مقاله حاضر به بررسی وضعیت کاربری اراضی شهر سعد آباد پرداخته شده است. به این منظور ابتدا وضع موجود کاربری ها مورد بررسی قرا...

full text

ارزیابی کمی و کیفی کاربری‌های شهر سعدآباد

زمین و چگونگی استفاده از آن همواره موضوع و بستر اصلی برنامه‌ریزی شهری بوده و در حقیقت سرنوشت نهایی طرح توسعه شهری وچگونگی مداخله و نظارت بر نحوه استفاده از زمین را مشخص می‌کنند و همواره یکی از مسایل اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در شهرنشینی معاصر را این مقوله تشکیل داده است. در مقاله حاضر به بررسی وضعیت کاربری اراضی شهر سعد آباد پرداخته شده است. به این منظور ابتدا وضع موجود کاربری‌ها مورد بررسی قرا...

full text

تحلیل و ارزیابی کاربری اراضی در شهر ایذه

امروزه با توجه به توسعة روزافزون شهرها و عدم تعادل در پراکنش کاربری ها، ساماندهی کاربری اراضی شهری از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. کاربری اراضی شهری و چگونگی توزیع فضایی- مکانی آنها، یکی از مهمترین کارکردها به منظور استفادة بهینه از فضای شهری است. در این تحقیق، ضمن بررسی کاربری اراضی شهری در جهان و ایران، مشخصاً به تحلیل و بررسی کاربری ها در شهر ایذه پرداخته شده است. هدف از این پژوهش، آن است ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 43(78، زمستان 1390)  issue 4

pages  45- 66

publication date 2011-12-22

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023